Kudowa-Zdrój to miasto uzdrowiskowe w województwie dolnośląskim, powiat kłodzki. Założone w 1354 roku, ale prawa miejskie zyskało dopiero po II wojnie światowej. Leży w dolinie między Górami Stołowymi a Pogórzem Orlickim, przez miasto płynie rzeka Bystra.
Historia Kudowy zaczęła się w... Czechach, w XIV wieku tereny, gdzie założono Lipolitov, zwany już wkrótce Chudobą (i taka nazwa pojawiała się do 1945 roku), należały bowiem do tego państwa. Już w XV wieku do nazwy dodawano czasem człon „Lazně”, co świadczy, że znano lecznicze zalety miejscowych wód. Pierwsze wody mineralne opisano w 1587 roku (obecny zdrój Jędrzeja Śniadeckiego), a już w 1636 roku powstały tu pierwsze drewniane urządzenia kąpielowe!
W 1772 roku, już pod panowaniem pruskim, uruchomiono w Kudowie pierwszą pijalnię wód. Do 1820 roku – z przerwą w czasie wojen napoleońskich – wybudowano tutaj domy zdrojowe, kasyno, pijalnię, promenadę, założono park. Było to miejsce tętniące życiem, o czym świadczą pobyty Johanna Wolfganga Goethe, króla Prus Fryderyka Wilhelma III, cesarza Franciszka I czy cara Aleksandra I. W późniejszych czasach bywali tu na przykład Bruno Schulz i Winston Churchill.
Od 1850 roku Kudowa miała już oficjalny status uzdrowiska, a wkrótce potem zmieniono jej nazwę na Bad Kudowa. Po II wojnie światowej dość długo toczył się spór o przynależność państwową Kudowy – niewiele brakowało, aby znalazła się w granicach Czechosłowacji. Miasto mało ucierpiało podczas działań wojennych, od tego czasu szybko się rozwija, stare budynki zostały odrestaurowane, baza zabiegowa unowocześniona, Kudowa stała się także rozpoznawalnym miejscem na mapie kultury – organizowane są na przykład Festiwale Moniuszkowskie.
Kudowa-Zdrój – dla kogo?
Położenie miejscowości na południowych stokach gór sprawia, że tutejszy klimat jest łagodniejszy niż w innych pobliskich uzdrowiskach, sporo jest dni słonecznych, stosunkowo rzadko pojawiają się mgły i silne wiatry. W uzdrowisku wykorzystywane są szczawy wodorowęglanowo-sodowo-wapniowe, żelaziste i borowe (źródła „Śniadecki”, „Moniuszko” i „Marchlewski”), stosuje się je do kuracji pitnej, kąpieli mineralnych i unikatowych suchych kąpieli. Surowcem leczniczym jest także borowina. Leczy się tutaj choroby ortopedyczno-urazowe, reumatologiczne, kardiologiczne i nadciśnienie, otyłość (także wśród dzieci i młodzieży, to jeden z najbardziej cenionych ośrodków zajmujących się tym problemem), naczyń obwodowych, układu trawienia, endokrynologiczne, krwi i układu krwiotwórczego.
Atrakcje Kudowy-Zdroju
Wart zobaczenia jest cały Park Zdrojowy z wieloma zabytkami z XVIII- początków XX wieku. W samym mieście znajdziemy wiele starych zabytkowych budowli, domów, stodół, kaplic, dzwonnice. Jedyną w swoim rodzaju atrakcją jest Kaplica Czaszek w Czermnej (dzielnica Kudowy), zbudowana w latach 1776-84. W miejscu jej budowy znaleziono ogromną ilość ludzkich szkieletów, ofiar wojny trzydziesto- i siedmioletniej, a także epidemii zarazy. Czaszki i kości oczyszczono, wybielono i wkomponowano w wystrój kaplicy – około 3 tysięcy z nich pokrywa ściany i sklepienie, kolejne nawet do 30 tysięcy spoczywa w krypcie pod kaplicą. W Czermnej zobaczyć można też ruchomą szopkę połączoną z organami – 250 rzeźbionych w drewnie postaci odtwarza w rytm muzyki scenki z życia dawnej osady.
Jest skansen w Pstrążnej, a także wiele atrakcji dla dzieci: Muzeum Zabawek, kryty plac zabaw Capitalna Zabawa, park linowy. Kudowa jest idealnym miejscem do wypadu w Góry Stołowe, w których największą atrakcją jest wycieczka na Szczeliniec, a także błądzenie wśród Błędnych Skał. Niewiele dalej znajduje się słynne – i piękne – sanktuarium w Wambierzycach, blisko też do Dusznik-Zdroju. Kudowa jest miastem granicznym, najbliżej stąd do Nachodu, z zamkiem i klimatyczną starówką.